Drop-outs (2): “Mijn slechte thuissituatie toonde zich in mijn resultaten”

We ontmoeten Enio (21) bij zijn grootouders. “Ik woon eigenlijk een straat verder, maar ik ben meestal hier. Ik probeer de thuissituatie bij mijn vader te vermijden.” Enio stopte in de middelbare school met de richting Lichamelijke Opvoeding en Sport toen hij negentien jaar was, zonder een diploma te behalen. Dat is nu twee jaar geleden. Wat is toen juist gebeurd? Hoe staat hij er nu tegenover?

“Ik ben eigenlijk altijd heel graag naar school gegaan, maar ik haalde geen goede punten. Thuis waren de omstandigheden er niet naar om voor school te werken en tijdens de lessen was het moeilijk om mij te concentreren.”

Enio vertelt dat hij niet goed overweg kan met zijn stiefmoeder, een paar keer uit het huis is gezet en dat zijn grootvader op dat moment ook een hersenbloeding had gekregen. “Ik heb daar allemaal zwaar onder geleden en dat weerspiegelde zich op school.”

In die periode heeft hij veel aan zijn vrienden en zijn grootouders gehad. Op school wist niemand iets over de thuissituatie van Enio. “Ik praat daar liever niet met de leerkrachten over, omdat ze me dan misschien anders gaan bekijken. Ik praat met andere mensen sowieso niet over mijn problemen, ik hou die dingen liever voor mezelf.” Met de mensen van het CLB kon hij dan wel weer praten. “Je kan makkelijker je verhaal doen bij een vreemde dan bij iemand die je goed kent.”

Ondersteuning

Zijn leerkrachten vertelden hem uiteindelijk dat hij zich ondertussen al had moeten aanpassen aan de situatie en andere manieren had moeten zoeken om te studeren. “Ik had het daar moeilijk mee. Je kan je eigenlijk nooit echt aanpassen aan miserie, je kunt er hooguit aan gewend raken.”

Intussen had Enio dan ook helemaal geen zin meer om te studeren of om naar school te gaan. “Ik wou er gewoon allemaal vanaf zijn.” Het zesde jaar was opnieuw een slecht jaar. Enio bleef zitten en stopte uiteindelijk met school.

Daarna volgde Enio zes maanden Volwassenenonderwijs. “Maar toen liep het thuis ook echt de spuigaten uit. Ik moest enkel de dinsdag naar school gaan en voor de rest deed ik volgens mijn ouders niets. Mijn vader pushte mij om te gaan werken, anders zou ik thuis niet veel meer moeten vragen.”

Enio’s vader heeft ook nooit zijn studies afgemaakt. Hij heeft drie keer het eerste middelbaar gedaan, is daarna gestopt met school en is zelfstandige geworden op zijn zestien jaar. Volgens Enio is dat de reden waarom hij erop hamert dat zijn zoon zo snel mogelijk begint met werken.

Ondanks alles vond Enio het Volwassenenonderwijs wel een erg positieve ervaring. Er wordt lesgegeven in veel kleinere groepen en alles wordt er veel persoonlijker aangepakt. “De leerkrachten kijken er veel meer naar wat je al kan, waarin je nog kan groeien en waar je extra ondersteuning nodig hebt.”

Hij vindt dan ook dat zijn middelbare school hem sneller had moeten doorverwijzen naar andere onderwijsvormen zoals middenjury, Tweedekansonderwijs en Volwassenenonderwijs. “Niet iedereen is gemaakt om zoveel uren op een schoolbank te zitten en te blokken.”

Enio wou minder grote hoeveelheden studeren, maar beroepsonderwijs zag hij nooit als een optie. “Een beroepsdiploma wordt vaak als ‘lager’ gezien, terwijl je eigenlijk wel meer kan. Ik zag beroepsonderwijs op een manier ook als beperkend, aangezien je achteraf enkel kan gaan doen waarvoor je gestudeerd hebt.”

Enio vertelt dat hij wel spijt heeft van hoe hij de laatste twee jaar van het middelbaar heeft aangepakt. “Ik was heel koppig en heb mijzelf wat in de nesten gewerkt. Mocht ik terug kunnen gaan in de tijd, dan zou ik meer mijn best doen in mijn eerste jaren van het middelbaar, zodat die discipline tegen het einde al meer een gewoonte is. Nu kwam ik uit een richting waarvoor ik niet veel moest doen. Uiteindelijk doe je helemaal niets meer en gaat het steeds verder bergaf met je resultaten.”

Voor Enio is een diploma secundair onderwijs achteraf gezien minder belangrijk gebleken dan hij had verwacht. “Er zijn genoeg jobs in de aanbieding waar je geen diploma voor nodig hebt, al krijg je dan wel minder betaald.” Hijzelf werkt nu bij IKEA en geeft aan dat een diploma wel handig kan zijn, als hij later wil doorgroeien of ergens hoger wil starten.

“Mijn doel is vooral gelukkig zijn, en daarvoor is een diploma niet essentieel, denk ik. Toch voel ik me soms niet helemaal compleet zonder. Iets in mij wil toch nog minstens een middelbaar diploma halen, aangezien dat volgens mij wel iets belangrijk is in onze maatschappij. Hoe en waar, dat weet ik nog niet.”