De kans dat je de 21-jarige student agro- en biotechnologie Edward Verbeure uit Gijzegem aan zijn bureau of in de les ziet, is klein. Zijn passie voor reizen, nieuwsgierigheid voor andere culturen en zijn droom om in de buitenlucht te werken, stuurde hem de wijde wereld in. Vier jaar geleden ruilde hij zijn veilige leventje in Gijzegem in voor een job op een boerderij in Nieuw-Zeeland. “De middelbare school was saai en eentonig. Ik wist dat ik niet gewoon de ene school voor de andere wilde inruilen.”
Van het voorspelbare Gijzegem naar werken op een boerderij in Nieuw-Zeeland: het is niet iedereen gegeven. Edward Verbeure zette die grote stap meteen na zijn laatste jaar middelbaar. Tijdens een sabbatjaar trok hij voor zes maanden naar Nieuw-Zeeland. Daar leefde hij tussen de lokale bevolking en ontdekte er het dagelijkse leven. “Ik was het middelbaar beu. Ik ging naar school in het dorp waar ik woonde, op 500 meter van thuis. Mijn leven zag er elke dag hetzelfde uit: van huis naar school en terug naar huis. Elke dag zag ik dezelfde mensen en deed ik dezelfde dingen. Mijn beslissing om naar Nieuw-Zeeland te trekken was daarom een extreme reactie. Ik ging van een saai bestaan naar een radicaal ander leven op de verst mogelijke plaats ter wereld, een beslissing waar ik nooit spijt van gekregen heb.”
Het Nieuw-Zeelandse boerenleven
“Ik ging naar Nieuw-Zeeland met de organisatie Willing Workers On Organic Farms. Op een kaart kon ik zien wie daar hulp nodig had in de tuin of op de boerderij. Zo heb ik verschillende projecten gedaan.” En dat is exact wat Edward wilde: iets doén. Fysiek bezig zijn en aan het einde van de dag de oprechte voldoening van vermoeidheid voelen. “Het opzet is dat je ook effectief bij die mensen inwoont. Je werkt ongeveer vier uur per dag en in ruil daarvoor krijg je kost en inwoon. Het is een toffe en goedkope manier om het land te zien. Je leeft er tussen de lokale bevolking en leert er de lokale plekjes kennen.”
Even twijfelde Edward om naar Australië te trekken, maar daar is hij snel van afgestapt. “Australië is een standaardkeuze. Het stereotiepe beeld is dat je daar naartoe gaat om te feesten. Dat wilde ik niet. Naar Nieuw-Zeeland daarentegen, ga je voor een persoonlijke vorming en de ervaring. De natuur is er ook ongelofelijk mooi.”
Te paard in de Franse Alpen
“Na mijn verblijf in Nieuw-Zeeland ben ik maar enkele weken thuis geweest. Al snel vertrok ik naar Frankrijk voor een nieuw project”, vertelt Edward. Daar woonde en werkte hij drie maanden in het nationaal park Mercantour, in de Franse Alpen. “Ik kwam er terecht bij een Amerikaan die op zijn 19de geëmigreerd was naar Frankrijk. In de zomer en tijdens het weekend organiseerde hij bergtochten te paard met groepjes van maximum tien personen. Ik hielp hem om de tochten te begeleiden en sindsdien keer ik elke zomer terug. Het is een soort van vakantie geworden voor mij.” Binnenkort start Edward een opleiding in België die hem zal vormen tot gids te paard. “Het is de bedoeling dat we met de tochten ook gaan doortrekken naar Zwitserland en Italië.”
You live, you learn
Zijn sabbatjaar en zijn reizen naar Nieuw-Zeeland en Frankrijk hebben Edward veranderd. “Het vormt je,” zegt hij. “Ik heb in dat ene jaar veel meer geleerd dan tijdens mijn zes jaar op de middelbare school. Ik heb mensenkennis opgebouwd, ervaringen opgedaan, teleurstellingen leren verwerken, etc. Allemaal dingen die evenwaardig zijn aan wat je op school leert.”
Volgens Edward zou iedereen dit moeten doen. “Het verandert je beeld over het leven en geeft je een nieuw perspectief op de wereld. Dingen die je altijd als ‘normaal’ hebt beschouwd, zijn plots niet meer zo voor de hand liggend.” Toch is het niet altijd rozengeur en maneschijn geweest voor Edward. “Natuurlijk zijn er momenten dat je eenzaam bent,” zegt hij. “Je hebt vaak mensen om je heen, maar meestal zijn dat oppervlakkige relaties. Ik heb zwakke momenten gekend, maar ik ben er sterker uit gekomen. Ik zou het meteen opnieuw doen.”
Zwart gat
Na zijn verblijf in Frankrijk besloot Edward uiteindelijk toch om verder te studeren. “Ik ging politieke wetenschappen studeren in Leuven. Maar al snel werd ik zeer onrustig van dat typische studentenleven: opstaan, aan je bureau zitten, naar de bib gaan, weer aan je bureau gaan zitten… Ik kwam in een dipje terecht. Ik had wel gehoord dat mensen soms in een zwart gat vallen als ze terugkomen van dergelijke reizen, maar ik begreep dat nooit. Toen het me overkwam, snapte ik het: je komt terug in een bepaald systeem, en ik miste het fysieke werk.”
“Ik denk dat ik voelde wat het was om in een depressie terecht te komen: ik was futloos, had nergens nog zin in, zag nergens nog het nut van in… Het ritme dat ik het afgelopen jaar had opgebouwd, was weg. Tijdens mijn reizen had ik mensen ontmoet die niet hadden verder gestudeerd, en die hadden een zalig leven. Ik begon me af te vragen waarom ik nog zou studeren.” Na een jaar stopte Edward met zijn studies. “Dat zie ik niet als een verloren jaar. Alles wat ik heb gedaan, heeft ervoor gezorgd dat ik sta waar ik nu sta.”
Herbebossing en genieten van de kleine dingen
Vandaag studeert Edward agro- en biotechnologie in het afstandsonderwijs. “Dat wil zeggen dat ik dezelfde cursussen en examens heb als dagstudenten, maar ik hoef niet naar de lessen te gaan. Ik studeer alles op mezelf.” Het is volgens hem de ideale oplossing: praktische kennis opdoen en toch nog de mogelijkheid hebben om te reizen. “Ik zou graag herbebossingsprojecten opzetten in ontwikkelingslanden: samen met de lokale bevolking projecten opstarten om een wild woud te herstellen na ontbossing of brand. Zo stimuleer je de lokale bevolking en help je ze aan werk. En het is een manier om mijn bijdrage te leveren. Mijn plan is om vijf tot tien jaar ergens te verblijven om de taal en de cultuur te leren kennen. Daarna wil ik verhuizen naar een nieuwe bestemming, met een nieuw project.” Zuid-Amerika is een continent dat nog op zijn verlanglijstje staat. “De mensen daar zijn interessant. Het lijkt alsof ze meer van het leven genieten en het ook meer appreciëren. Hier in België zijn we allemaal gericht op een zo productief mogelijk leven, en moet alles efficiënt zijn. Maar daar draait het volgens mij niet om. Het eenvoudige leven en daar van genieten, spreekt me aan. Op de boerderijen in Frankrijk hebben mensen niet veel meer dan de boerderij en hun dorpsgenoten. Ze zijn niet betrokken in de chaos van de wereld. Het zou me niet verbazen mocht ik ooit dezelfde richting ingaan.”
Een relatie is voor Edward voorlopig geen prioriteit. “Dit is een uitzonderlijk leven: je sluit jezelf af van de eerder traditionele dingen, zoals een gezin starten. Ik ben daar ook nog niet echt mee bezig. Voorlopig wil ik zoveel mogelijk in het buitenland zitten. In tegenstelling tot vroeger maak ik me ook geen zorgen meer om geld. Het leven heeft me intussen geleerd dat ik altijd wel op mijn pootjes terecht zal komen.”
Dit artikel werd gepubliceerd door Het Nieuwsblad op 23/10/2019
