Wat heeft een Belgische mossel te maken met Tsjernobyl? In Sint-Truiden: veel. Met het jaarlijkse mosselfeest probeert vzw OKiN geld in te zamelen. Wij gingen zondag 19 februari langs.
OKiN (opvang kinderen in nood) is een liefdadigheidsorganisatie die gezondheidsvakanties organiseert voor kinderen uit Wit-Rusland. De kinderen komen uit gebieden in de buurt van Tsjernobyl, waar de radioactieve straling nog erg hoog is. Dat leidt tot allerlei gezondheidsproblemen, zoals last van de schildklier.
Hoognodige acties
Met mosselpotten in de aanslag staan de vrijwilligers van OKiN klaar om er een geslaagde eetnamiddag van te maken. ‘Zulke benefietacties zijn hoognodig’, verklaart Willy Ruyloft, voorzitter van de vzw. 'De subsidies van de overheid zijn gestopt. We krijgen wel nog geld van stad Sint-Truiden, maar voor de rest zijn we aangewezen op acties zoals deze.'
Het geld is zeer welkom want het is een kostelijke zaak om de busreis van Wit-Rusland naar België te financieren. Ook de visa voor de kinderen regelen is een moeilijke zaak. En dan is er natuurlijk ook nog het warm maken van de Belgische gezinnen om als gastgezin mee te doen.
Opvang
OKiN bestaat al 25 jaar. Voorzitter Willy was er vroeg bij. Hij ontvangt al sinds het begin kinderen tijdens de zomermaanden. 'Ondertussen vang ik het kind op van het meisje dat in het begin bij ons op bezoek kwam.' De organisatie heeft hechte familiebanden met de gezinnen in Wit-Rusland.
Secretaris Liesje Adang geeft tussen de bestellingen door nog wat uitleg over de organisatie en de Wit-Russische gezinnen. 'Het gaat vooral om erg arme gezinnen uit de regio rond Gomel.' Een ruraal gebied. De meeste kinderen leven op de boerenbuiten waar de families afhankelijk zijn van hun eigen groenten en veeteelt. 'In de winkels is het vaak gewoon te duur.'
Jodium
Christiane Tits en Patrick Meers uit Tongeren, net aan hun ijsdessert begonnen, beamen dat de gezinnen vaak erg arm zijn. Ze ontvangen Sacha al sinds 2006, enkele jaren later kwam haar broertje Dima ook mee. 'Het zijn fantastische kinderen, erg leergierig, gedisciplineerd en dankbaar. En we merken dat de vakantie hen deugd doet, ze genieten vooral van ons jaarlijkse uitstapje naar de kust om verse jodiumlucht op te snuiven.'
Liesje wil me nog voorstellen aan één van de medewerkers die bezig is in de keuken. Ze vangt ook jaarlijks een kind op. Maar plots is het erg druk geworden. De vele vrije tafels die er eerst nog waren zijn allemaal ingenomen en de sfeer zit er goed in. De vzw lijkt erg gekend in de streek. 'We ontvingen vorige zomer ongeveer 80 kinderen,’ glundert Willy, ‘en 2200 in de 25 jaar dat we al bezig zijn.'
© 2017 - StampMedia - Lize Claes
Dit artikel werd gepubliceerd door Het Nieuwsblad - online op 23/02/2017
Dit artikel werd gepubliceerd door Het Belang van Limburg online op 23/02/2017
