“Ouders van kinderen met autisme willen zich soms gewoon ouders voelen en geen begeleiders”

Voor Marcia Verhulst zijn ouders de noodzakelijke medepartner in de begeleiding van kinderen en jongeren met autisme. “Ik merk dat ouders vaak onmacht voelen”, zegt ze. “Ze zien dat hun kind worstelt, maar vinden het moeilijk om te begrijpen wat er aan de hand is. Belangrijke opvoedingsfiguren moeten de nodige liefde en warmte aan het kind geven en een veilig klimaat voor hen scheppen.”

Wie zich inschrijft voor de oudergroep kan naar tien bijeenkomsten komen. “We starten met een inlevingscircuit”, zegt Verhulst. “Daar kunnen ouders zelf ervaren hoe het is om autisme te hebben. Dat is gebaseerd op recentere theorieën en inzichten in autisme, waaronder die van het voorspellende brein (die theorie stelt dat het brein niet reageert op prikkels, maar de wereld voorspelt op basis van hypotheses en context, red.)”

Verhulst: “We werken ook rond informatieverwerking, gericht kijken naar het gedrag van het kind, de invloed van autisme op de opvoeding, aanleren van vaardigheden, vrijetijdsinvulling en sensorische gevoeligheden (zintuiglijke over- en/of ondergevoeligheid, waardoor iemand te sterk of juist niet of te weinig reageert op bepaalde smaken, geuren, texturen en dergelijke, red.). Uiteraard houden we rekening met de diversiteit binnen het spectrum van autisme.”

Zelf autisme

Ouders opnieuw in hun kracht zetten, ze laten voelen dat ze niet alleen staan in de opvoeding en de kwaliteiten van hun kind laten (her)ontdekken: dat is wat Marcia Verhulst met haar oudergroepen wil doen. “Ik heb zelf autisme en ik weet hoe moeilijk het kan zijn om te functioneren in de maatschappij, maar ook hoe mooi het kan zijn. Kinderen met autisme zijn vaak eerlijk en zeggen waar het op staat. Vaak zijn ze ook gevoelig en willen ze bijleren en zich ontwikkelen. Met mijn autisme is het iets gemakkelijker om de vertaler van het kind te zijn. Ik denk graag met de ouders mee.”

Hoewel er veel draait rond de behoeften van het kind, worden ook de ouders zelf niet vergeten. “Tijdens de zesde sessie hebben we het over slaapproblemen, uitdagingen rond eten, rouwverwerking, brussen (broers en zussen, red.) of tegemoetkomingen waar het kind eventueel recht op heeft”, zegt Verhulst.

“We bieden geen kant-en-klare oplossingen, maar wel handvatten zoals tips om autismevriendelijk te communiceren, welke hulpmiddelen kunnen werken bij bepaalde problemen of hoe je de vrijetijdsinvulling kan begeleiden, waarmee de ouder zelf aan de slag kan. Ieder kind met autisme is verschillend.”

Ouders kunnen bij Verhulst ook terecht voor individuele begeleiding. Daar merkt ze dat velen met dezelfde vragen zitten. “In groep kunnen ouders van elkaar leren en voelen ze zich minder alleen”, zegt ze. “Uit ervaring weet ik dat ouders het fijn vinden om andere ouders te ontmoeten, en zich ouder kunnen voelen, en niet alleen maar begeleider.”

Opgesplitste leeftijdsgroepen

Iedere leeftijd en ontwikkelingsniveau brengt andere kansen en uitdagingen met zich mee. Daarom splitste Verhulst de begeleiding op in verschillende leeftijdsgroepen. Een papieren weekplanning werkt vaak voor kinderen, terwijl jongeren meestal liever met hun gsm werken en een digitale agenda gebruiken.

Jonge kinderen zijn nog vatbaar voor een beloningssysteem, maar bij jongeren is dat vaak niet meer het geval. Ook het slaapritme in de puberteit verandert, en dat vraagt een andere aanpak van de ouders. Een kinderbrein werkt gewoon anders dan een puberbrein. Daarom worden de oudergroepen opgesplitst in een groep voor lagereschoolkinderen met autisme en een voor kinderen uit het middelbaar onderwijs.

Meer info: www.praktijkdeburcht.be.