© Georges Ménager

Zondag vindt het WK veldrijden bij de elite plaats. Tijdens de voorbeschouwingen wordt er geen enkele Franse veldrijder als kandidaat winnaar naar voor geschoven. “Cyclocross verliest al jaren aan populariteit in Frankrijk, dat zie ik niet snel veranderen. Veelzeggend is het feit dat ‘Francaise des Jeux’, al decennialang de vaste partner van het Franse veldrijden, zich dit jaar uit de sport heeft teruggetrokken”, zegt Pierre Carrey, Frans wielerjournalist.

Omstreeks drie uur zijn zondag alle ogen van veldritminnend Vlaanderen op Zolder gericht. Dan vindt op het circuit van Terlaemen het wereldkampioenschap veldrijden bij de elite plaats. Al sinds de kerstperiode wordt er in de Vlaamse media druk gespeculeerd over wie de regenboogtrui in de wacht zal slepen. Volgt man in vorm Mathieu van der Poel zichzelf als wereldkampioen op? Vindt Van Aert de benen van het Belgisch kampioenschap terug? Lukt het Pauwels eindelijk om een WK te winnen? Zorgt Sven Nys voor een laatste hoogtepunt in de nadagen van zijn carrière en wat met Lars van de Haar?

Veel vragen maar wat opvalt is dat enkel Vlamingen en Nederlanders tot het kransje topfavorieten horen. Van een mogelijke kanshebber uit Frankrijk is geen sprake. Dit jaar bestaat de Franse selectie zelfs uit maar drie renners: Venturini, Chainel en Mourey. Met dit drietal wordt geen rekening gehouden voor de overwinning. Voor de 22-jarige Clément Venturini is het nog te vroeg om een belangrijke rol te spelen, Steve Chainel heeft al enkele jaren geen noemenswaardig resultaat behaald en dat de aanwezigheid van Francis Mourey Nys en co schrik aanjoeg, is ook alweer enkele jaren geleden.

"Wielerploegen haken af"

Naar een oorzaak voor deze malaise moet je volgens Pierre Carrey, hoofdredacteur van de Franse wielersite directvelo.com niet ver zoeken. “Franse wielerploegen steunen het veldrijden niet meer. Een voorbeeld hiervan is ‘Française des Jeux’. Zij willen hun budget enkel gebruiken voor hun wegploeg, in het veld hadden ze maar één actieve renner: Francis Mourey”, aldus de Franse journalist. “Veldrijden is ook een heel dure bezigheid voor wielerploegen”, gaat Carrey verder. “Je hebt al snel een staf van vijf mensen nodig en omdat de meeste crossen in Vlaanderen plaatsvinden moeten Franse veldrijders lange afstanden met hun camper overbruggen. De geringe aandacht van de Franse media helpt natuurlijk ook niet.”

Deze trend vindt niet enkel in Frankrijk plaats. Nadat Stybar het veld inruilde voor de weg, kent Tsjechië geen enkele topper meer. In Zwitserland en Duitsland moeten we al terug naar de jaren negentig in de zoektocht naar een veldrijder die met de besten meekon. Een negatieve evolutie volgens Pierre Carrey: “Zo wordt veldrijden een sport die alleen door twee landen wordt beoefend. Dat is heel verontrustend en kan de sport enkel schaden. Zelfs de Belgische federatie beseft dat ze slachtoffer kunnen worden van hun eigen succes.”

Fusie

Een veelgehoorde oplossing voor dit probleem is een fusie tussen het veldrijden en het mountainbiken. Onder andere Mario De Clerq, drievoudig wereldkampioen veldrijden, en UCI-manager Peter van den Abeele, zijn hier grote voorstanders van. De Franse journalist denkt niet dat het in de nabije toekomst tot een fusie zal komen.

“Mountainbikers beschouwen zichzelf steeds als buitenbeentjes. De verschillen met de traditionele wielertakken waar het veldrijden deel van uitmaakt, zijn te groot. Het huwelijk tussen beide disciplines zou volgens mij even werken, maar na een tijdje op de klippen lopen. De tradities van beide wielertakken zijn namelijk te verschillend en zouden na een tijdje een sport creëren zonder eigen identiteit.”

Angelsaksische oplossing?

In Frankrijk ziet Pierre Carrey op korte termijn geen beterschap. “Momenteel heeft Frankrijk met Pinot, Bardet en Demare een uiterst talentrijke lichting wegwielrenners. De Franse federatie heeft beslist om deze renners voluit te steunen en het veldrijden links te laten liggen."

Toch ziet hij de toekomst van veldrijden rooskleurig in. ”Het veldrijden zal de komende jaren enorm evolueren in de Angelsaksische landen. Ik noem Australië, het Verenigd-Koninkrijk en de Verenigde-Staten. Hier kan de sport zich heruitvinden en kan er een positief beeld van de sport gecreëerd worden. Hopelijk beseft de UCI dat. Het zou heel jammer zijn als de enorme evolutie die het veldrijden de jongste jaren heeft doorgemaakt teniet wordt gedaan”, besluit Pierre Carrey.

© 2016 – StampMedia - Robin Locht


Dit artikel werd gepubliceerd door Extrasport.be op 29/01/201