Jacotte Brokken wil meer dan het weer voorspellen: ze maakt wetenschap en klimaat bespreekbaar met haar alter ego ‘Doedieszot’ en aanstekelijke persoonlijkheid. Als VRT-weervrouw en ex-scheikundestudente wil ze niet alleen informeren, maar ook inspireren. Haar groeiende bekendheid brengt uitdagingen, maar Jacotte blijft trouw aan zichzelf – op én naast het scherm.
Wanneer we aan VRT-weervrouw Jacotte Brokken vragen of solutions journalism (cfr. journalistiek gericht op oplossingen van maatschappelijke problemen) beter is dan de klassieke journalistiek, krijgen we geen concreet antwoord. Integendeel, we krijgen een allegaartje van de beide vormen die we niet anders kunnen benoemen dan Jacotte-journalistiek. “Al die deprimerende verhalen ga je als journalist nog altijd moeten vertellen, maar er is ruimte om verder van de klassieke clickbait, de doom scrolling en de doom-and-gloom berichtgeving te gaan en mensen ook meer hoop te geven.” Mensen hoop geven en op een ludieke manier iets bijleren: dat is Jacotte Brokken in een notendop.
“Ik denk dat ik altijd de reflex heb om door te geven wat ik zelf bijleer. Dat deed ik in het begin via mijn YouTube-video’s”
Nadat ze haar studie scheikunde aan de Universiteit van Antwerpen had afgerond, werkte ze enkele jaren in de chemische sector. Veel voldoening haalde ze hier niet uit. Al sinds haar jeugd was ze gebeten door de lesgeefmicrobe. Ze volgde een lerarenopleiding en later besloot ze een postgraduaat Digital Content Creation te volgen om ook haar kennis en interesses op een professionele manier via sociale media te delen. Hiermee kon Jacotte haar echte passie volgen: informatie bijbrengen. “Ik denk dat ik altijd de reflex heb om door te geven wat ik zelf bijleer. In het begin van mijn carrière deed ik dat via mijn Youtube-video's.” Naast lerares (klimaat)journalistiek maakte ze, als hobby, ook filmpjes op sociale media met als doel jongeren kennis te laten maken met wetenschap op een luchtige manier.
Aangezien ze journaliste is, mag Jacotte geen gesponsorde content creëren. Dat zou haar journalistieke onafhankelijkheid immers tegenspreken. Het is trouwens ook niet haar doel om geld te verdienen via sociale media. Voor Jacotte dienen haar sociale media als een uitlaatklep voor haar creativiteit. Een jammer gevolg van haar plotselinge bekendheid is dat haar tijd momenteel opgeslorpt wordt door vele andere projecten. “Ik heb sinds de jaarwisseling gemerkt dat de animo een beetje weg is om nog wekelijkse vlogs te posten.”
Weer-een-vrouw
Jacotte besefte maar al te goed dat om meer mensen te kunnen bereiken, ze haar platform zou moeten uitbreiden. Na een vacature voor TikTokker bij Karrewiet te hebben opgemerkt, besloot ze met haar Content Creation-diploma en haar 30.000 volgers te solliciteren. De job kreeg ze jammer genoeg niet, maar ze kwam wel op de radar bij de VRT. “Bijna dag-op-dag een jaar later belden ze mij: ‘Jacotte, Frank De Boosere gaat op pensioen en we zoeken iemand.’” Wat veel mensen niet weten, is dat het hoe dan ook een interne zoektocht was voor de opvolger van meneer De Boosere. “Er waren 20 kandidaten: mensen van de nieuwsdienst, mensen van het KMI…”
Enkele rondes en screeningtesten later mocht Jacotte zich het nieuwe weeranker noemen. Toch was niet iedereen daar even blij mee. Na haar eerste weerbericht werd ze overspoeld door haatreacties. “‘Het zal wel weer een vrouw geweest moeten zijn. Wat was de kans dat het een witte man werd? Witte mannen mogen niets meer.’ Nee, als daar een zwarte of een bruine man had gestaan, was hetzelfde gezegd geweest.” Naast haar eigen oplossing (blokkeren!) werd Jacotte gelukkig ook goed begeleid door de VRT. Ze kreeg mediatraining door één van haar idolen uit haar kindertijd: An Jordens van het Ketnetprogramma 100 % Bakvis.
“Gepest worden als kind, dat stopt niet bij volwassen zijn. Daar voel je nog altijd effecten van”
Haar plotselinge bekendheid heeft ervoor gezorgd dat er een aantal zaken in haar leven moesten veranderen. Zo plaatst ze momenteel geen foto’s meer van haar man op sociale media. “Nadat een foto van mijn man in een magazine belandde, hebben wij besloten hem helemaal van mijn Instagram te schrappen. Ik ben ook supertrots op onze trouwfoto’s, maar wij willen niet dat ze in de boekskes terechtkomen.”
Voorts gebruikt ze haar abrupte faam om een hand uit te reiken. Zo werd ze vorig jaar door VRT gevraagd een podcast op te nemen over de gevolgen van pesten. “Gepest worden als kind, dat stopt niet bij volwassen zijn. Daar voel je nog altijd de effecten van.” En die effecten waren nog voelbaar tijdens het maken van de podcast. “Zeker de stukken bij de therapeut. Die brachten wel wat trauma’s terug naar boven. Ook dingen die ik niet meer wist. Dat was voor mij heel intens.” De reacties op de podcast waren enorm. “Dat is ook heel heftig om al die verhalen te lezen. Ook bezorgde ouders. Ik voel mij samen met hen machteloos want ja, je weet het niet, je zit niet zelf in die situatie. Ik hoorde van mijn mama dat zij heel veel dingen via de podcast pas voor de eerste keer te weten kwam.”
Naast al haar ernstige werk is er soms ook meer ruimte voor luchtigheid. Die is terug te vinden op haar sociale media waar ze de alias “Doedieszot” gebruikt. Deze sociale media-naam verbergt een vrouw met een duidelijke visie. De projecten waarvoor ze kiest, passen allemaal in het plaatje en zullen daar op lange termijn ook nog in passen. “Ik kies ook wel de projecten waar ik gewoon honnderd procent achter sta. Zoals projecten die meer gericht zijn op STEM, vrouwen in STEM, gelijkwaardigheid…” Toch mag er af en toe al eens onnozel gedaan worden. “Ik ben uiteindelijk ook gewoon iemand die het weer vertelt, daarin wil ik betrouwbaar zijn en overkomen. Als het echt ernstig moet zijn, dan ga je dat ook wel meteen aan mijn tone of voice horen. Want oké, ik weet dat ik lollig kan zijn, maar vandaag is het wel even serieus, want er is bijvoorbeeld een hittegolf. Daar ga ik niet mee lachen, er kunnen mensen doodgaan. Maar ik denk dat je dat als publiek ook wel merkt van: ‘oh, het is die zotte Jacotte, maar ze is nu wel serieus. Oké, nu moeten we opletten.’ En ik hoop dat mensen dat snappen en dat ze daardoor niet gaan zeggen: ‘ik geloof haar niet’, of ‘ze neemt het niet serieus genoeg.’”
In de publieke belangstelling staan, is niet gemakkelijk. Dat beseft Jacotte ook. Toch doet ze haar best om niet naast haar schoenen te lopen. “In mijn persoonlijke kring wil ik altijd dat mensen zeggen ‘De Jacotte die op televisie te zien is, is de Jacotte die we thuis zien.’” Honderd procent zichzelf zijn: zowel op het scherm, als erachter.
