Rekha (21) kreeg een mailtje van het tijdschrift Flair. En daar stootte ze op een artikel dat condooms met meetlint promoot, onder de noemer Measure the Pleasure. "Niet fair", stelt de studente orthopedagogie in onderstaand schrijven aan de redactie van Flair. "Het gaat volgens mij ver over de meet - boekskes mogen daarmee stoppen."
Beste redactie van Flair,
Ik wil even ingaan op het artikel dat ik gisteren heb gelezen op jullie site. In mijn gedachten blijft het bericht nazinderen: Win een gratis condoom met meetlint. Ik kreeg het zelfs in mijn mailbox, omdat ik ooit deelnam aan een wedstrijd van jullie blad.
Hoe hard ik schrok weet ik niet - het is niet mijn bedoeling om u met gevoelens van de wijs te brengen,. Op uw emoties spelen is niet mijn achterliggende bedoeling. Maar het bracht mij wel van de wijs in mijn dagelijkse routine.
Zoals gezegd: sinds ik ooit een wedstrijd op jullie site wou winnen (stupid me), krijg ik mailtjes met spannende artikels en gadgets van jullie. Dat leek me wel aantrekkelijk. In de winkel was ik ook niet bang om het feministisch roos, jullie catchy boekje, te kopen. Ik weet nog goed hoe ik in januari met mijn beste vrienden zat te lachen met jullie “He, het is oké”-quotes. Ik neigde ze zelfs te gaan uitvoeren.
Ik weet niet wat er gebeurd is, Flair, maar dat meetlint kwam bij mij binnen als overschrijdend tot de laatste millimeter die een grens maar kan hebben. En die grens waarover ik het heb, is: tot hoever gaan jullie om vrouwen hun plezier te laten beleven? Is het echt plezierig om iemand zijn geslacht te meten?
Hoe doe je dat, Flair, iemand zijn piemel meten zonder dat die persoon een succesgevoel krijgt, of zich vernederd voelt? Jullie vertellen daarop pittig dat de gemiddelde lengte 13,12 cm is in erectie in Brittanië en dat wij geweldig (toch?) aan het langste eind trekken met onze 14,6 centimeter. Waarop u stelt dat “hoe groot of klein de penis is, dat er eigenlijk niet toe doet”. Er blijkt zelfs helemaal geen verband te bestaan tussen de penisgrootte en de tevredenheid tussen de lakens.
Hoe doe je dat, iemand zijn piemel meten zonder dat die persoon een succesgevoel krijgt, of zich vernederd voelt?
Waarom dan die actie, Flair? Kunnen jullie me helpen?
Hoe kan ik ‘measure the pleasure’ meten van mijn bedpartner, die 40 procent kleiner is dan het gemiddelde, zonder een greintje schuldgevoel?
Hoe kan ik volgens jullie penisgrootte en tevredenheid in bed niet in verband laten staan, ook al zou ik een condoom met meetlat gebruiken in bed? Er staan effectief meeteenheden op die ‘lengte’ betekenen en voor nog steeds in verband worden gebracht met meer en minder - hoe hard dat je dat ook probeert te ontkennen met een “beetje nieuwsgierigheid” en een Brits urologisch onderzoek.
Hoe kan een infertiele man weerstaan aan een stukje meetlint?
Hoe kan je, om niet aan mensen te denken die gekwetst zijn, geen zelfvertrouwen hebben of last hebben van een fysieke kwelling?
Hoe kan je met jullie feminisme zoiets vergeten als opkomen voor gelijke rechten?
What’s in a name, ‘Gelijke rechten’?
En... wat is in ’s hemelsnaam een ‘piemelzee’?!
Ik ken niets van seksisme, Flair. Maar is het dan ongegrond dat ik hier woedend van word? Is het mijn pure onwetendheid? Trek ik nu als een klein kind aan mama’s rok’?
Het is niet fair, Flair. Het gaat volgens mij ver over de meet en boekskes mogen daarmee stoppen. Je mag vrouwen flatteren, maar niet als daar prestatiegedrag bij komt te kijken.
Of moet ik nog uitleggen hoe kwetsbaar mensen kunnen zijn?
© 2015 – StampMedia – Rekha Bollansee
