De droom om in Europa te studeren, bracht Anika Afsar, een jonge vrouw uit Bangladesh, naar België. In 2024 behaalde ze haar masterdiploma in Management, met specialisatie in Strategie en Innovatie, aan de Universiteit Hasselt. In dit interview vertelt ze over haar studiekeuze, de culturele verschillen en haar ambities voor de toekomst.
In de reeks ‘Nieuwe thuis, nieuwe stem’ maken studenten Journalistiek van PXL Hogeschool in Hasselt in opdracht van StampMedia een portret van een jongere met een migratieverhaal of – achtergrond die een inspirerend verhaal heeft. Lees hier alle verhalen.
Toen Anika Afsar in de coronaperiode haar bachelor in Business Administration afrondde, begon ze haar zoektocht naar een buitenlandse master. Aanvankelijk overwoog ze landen als de Verenigde Staten, Canada en Australië. België stond niet meteen op haar lijstje, tot een vriend het land voorstelde. “Mijn droom was altijd al om in Europa te studeren”, vertelt ze.
“De administratieve procedure bleek eenvoudiger dan in andere landen, en ik kreeg vrij snel toelating van drie universiteiten: Gent, Brussel en Hasselt. De opleiding aan de Universiteit Hasselt sprak me het meest aan. Ze was vernieuwend en vormde een mooi vervolg op mijn eerder klassieke bacheloropleiding.”
Daarnaast speelde de nabijheid van familieleden in Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk mee in haar beslissing. België bleek dus een persoonlijke keuze.
Het leven als internationale student
De toelatingsprocedure was volgens Anika Afsar uitgebreid, maar helder: “Ik moest onder andere een IELTS-certificaat halen, een politieverklaring indienen, een medische test ondergaan en bewijzen dat ik financieel zelfstandig was.” Ze stortte 11.000 euro op een universiteitsrekening, waarvan ze maandelijks een deel terugkreeg om haar levensonderhoud te bekostigen.
Toch bleek het leven in België duur. “Ik werkte elk weekend in een winkel om rond te komen. Tijdens de week had ik vijf dagen les. Dat was zwaar, maar noodzakelijk. Daardoor bleef er helaas weinig tijd over om te genieten van het studentenleven.”
Verschillen in het onderwijs
Volgens Afsar verschilt het Belgische onderwijssysteem sterk van dat in Bangladesh. “Daar ligt de nadruk op schriftelijke examens na iedere les. In België draait het meer om groepswerk, presentaties en projectmatige opdrachten. De eindbeoordelingen waren moeilijker in te schatten, omdat er minder tussentijdse evaluaties waren.”
“Ik hou van Hasselt, maar als ik in Brussel werk vind, moet ik misschien verhuizen, iets waar ik tegenop zie”
Ook de taal vormde een uitdaging. Hoewel veel Belgen goed Engels spreken, merkte ze dat studentenjobs vaak Nederlandstalige werknemers zoeken. Daarom volgt ze nu Nederlandse taallessen om haar kansen op de arbeidsmarkt te vergroten.
Sociale integratie en toekomstplannen
Ondanks een lichte cultuurschok voelde de Bengaalse zich snel thuis in België. “Ik woonde alleen in een dorp dicht bij Hasselt, maar mijn huisbaas en zijn vrouw waren erg vriendelijk. De veiligheid en orde hier gaven me rust.” Ze vindt de centrale ligging van het land ook belangrijk: “Je kunt makkelijk reizen, zelfs naar buurlanden. Dat maakt België bijzonder.”
Tijdens haar studie werkte ze bij JD Sports in Hasselt, een winkel die ook Engelstalige medewerkers accepteert. Nu is ze op zoek naar een job die beter bij haar diploma aansluit, liefst bij een internationaal bedrijf. “Ik richt me vooral op Brussel. Dat is wel drukker en chaotischer dan Hasselt, maar er zijn meer Engelstalige vacatures.”
Of ze in België blijft, hangt af van die zoektocht. “Ik hou van Hasselt, maar als ik in Brussel werk vind, moet ik misschien verhuizen, iets waar ik tegenop zie.”
Verlangen naar thuis
Wat ze het meest mist uit Bangladesh? “Mijn familie. En het eten natuurlijk”, lacht ze. “Hier moet ik alles zelf doen: koken, schoonmaken, boodschappen. Dat is soms zwaar. Gelukkig woont mijn broer in Parijs, daar ga ik soms op bezoek. Maar ik hoop binnenkort mijn familie in Bangladesh ook weer te kunnen bezoeken.”
Anika Afsar raadt andere studenten aan om zich goed voor te bereiden: “Focus op je studie, maar leer ook Nederlands. Dat is echt de sleutel tot een job. En als je kan, woon dan in een grotere stad. In mijn dorp reed er maar één bus per uur, dat maakte het combineren van werk en studie erg lastig.”
