Kiezen tussen topsport of verder studeren is voor veel atleten een zwaar dilemma. Toch slaagt een klein deel erin om de twee te combineren. Voetballer Simon Bammens (20), basketter Jean-Marc Mwema (28) en hockeyspeler Felix Denayer (28) delen hun ervaringen over de loodzware combinatie.
Simon Bammens (20) is op en naast het veld getalenteerd. Naast de overstap naar KVC Westerlo, begint de centrale verdediger ook aan zijn derde jaar Burgerlijk Ingenieur. Hoewel die combinatie loodzwaar lijkt, vindt hij toch genoeg tijd om alles vlot te combineren. “Vaak vroegen mensen me waar ik de tijd vandaan haalde om alles te combineren, maar dat viel goed mee.”
Simon: “Vorig jaar, toen ik nog bij Olympia Wijgmaal speelde, kwam studeren op de eerste plaats. Dat verandert nu een beetje. Als ik zou moeten kiezen tussen een carrière als burgerlijk ingenieur of als profvoetballer, dan kies ik natuurlijk dat laatste. Dat is voor weinigen weggelegd, en dat doe ik ook gewoon liever. Maar je weet dat die kans veel kleiner is. Ik zou nog heel graag verder doorgroeien.”
“Ik heb nu een kans gekregen, maar het kan altijd fout aflopen. Ik weet wel dat ik mijn diploma wil afmaken. Als ik nu echt zou doorbreken in het voetbal, dan wil ik die keuze eventueel nog herzien. Maar zoals de zaken nu staan, is de kans dat ik mijn diploma haal 95%.”
“Als er iets zou gebeuren tijdens mijn profcarrière, dan kan ik nog altijd terugvallen op mijn studies”
“Mijn ouders zeggen me vaak dat school prioriteit is, al willen ze ook dat ik mijn dromen als profvoetballer kan waarmaken. Als er iets zou gebeuren tijdens mijn profcarrière, dan kan ik nog altijd terugvallen op mijn studies. Ze zeiden dat dit een kans is die ik moest grijpen, maar mijn contract duurt nu twee jaar. Daarna zien we wel weer verder”.
“Ik heb me nu voorgenomen om altijd na de trainingen te studeren. De combinatie van trainen en herexamens is nu ook vlot verlopen. Ik gebruik mijn vrije dagen om achter de boeken te kruipen, en dat zal volgend jaar in zelfstudie ook wel lukken. In zelfstudie ken je de leerstof misschien niet zo goed als wanneer je in de les zou zitten, maar wel goed genoeg om te kunnen slagen”.
Kiezen is winnen
Belgian Lion Jean-Marc Mwema (28) is een bekend gezicht in het Belgische basketbalmilieu. Naast zijn professionele carrière bij de Antwerp Giants en BC Oostende, studeerde hij ook 3 jaar Toegepaste Taalkunde aan de Lessius Hogeschool in Antwerpen. Toen hij zijn doorbraak maakte bij de Giants, koos Jean-Marc om vol voor de sport te gaan.
“Ik kon studeren en topsport zeer moeilijk combineren. Tijdens mijn tweede jaar hogeschool trainde ik soms tot drie keer per dag. Ik probeerde om zo veel mogelijk naar de les te gaan, maar dat was echt niet makkelijk. Een jaar later kwam ik bij de Antwerp Giants in een stroomversnelling terecht: een serieus profcontract, veel trainingen, enzovoort. Dan is het moeilijk om dezelfde discipline voor de dag te leggen voor school als voor basketbal.”
“Hoe meer je voelt dat je een succesvolle topsportcarrière kan uitbouwen, hoe verleidelijker het is om studeren wat meer achteruit te schuiven”
“Ik studeerde voornamelijk uit interesse, al wilden ze thuis ook wel dat ik een diploma zou halen. Ook bij de club vonden ze dat ik mijn best moest doen op school. Toen ik veel herexamens had, heeft mijn toenmalige coach Luc Smout me zelfs een tijd uit de eerste ploeg gezet. Hij vond dat als ik ervoor koos om school en topsport te combineren, ik me op alle vlakken goed moest inzetten.”
“Uiteindelijk, Hoe meer je voelt dat je een succesvolle topsportcarrière kan uitbouwen, hoe verleidelijker het is om je studies wat meer achteruit te schuiven. Dat deed me uiteindelijk ook de das om (lacht). Nu ben ik wel blij met mijn keuze, al zou ik toch graag op een bepaalde manier mijn kennis en brein nog verder ontwikkelen.”
“Er is gewoon ontzettend veel discipline nodig om de twee te combineren. We hebben in België niet de luxe die ze in Amerika hebben, waar je als student-atleet naar een school kan gaan en waar alles voor jou wordt uitgestippeld.”
Olympisch auditeur
Felix Denayer (30) is al enkele jaren een rots in de branding bij de Red Lions. De drievoudige olympiër beseft dat er een leven is na zijn sportcarrière, en studeerde daarom TEW aan de Universiteit Antwerpen. “De ontwikkeling naast het veld is minstens even belangrijk als die op het veld”.
Felix: “De combinatie verliep niet altijd even vlot. Ik kreeg wel een topsportstatuut van de universiteit, maar in mijn ogen stond dat enkel maar voor ‘gewettigde afwezigheid’. Ik mocht bijvoorbeeld geen examens doen buiten de zittijd. Dat was natuurlijk problematisch, want tijdens die periodes spelen we meestal internationale tornooien met de Red Lions. Het was nooit makkelijk om, bij thuiskomst, meteen al mijn examens op een week af te werken. Uiteindelijk kon ik wel bij Topsport Vlaanderen terecht voor een goede begeleiding.”
“In zekere zin was studeren voor mij ook een verplichting. Enerzijds is ontwikkeling naast het veld minstens even belangrijk als op het veld. Anderzijds heb je iets nodig om op terug te vallen indien het ooit mis zou lopen. Als ik geblesseerd zou raken (klopt op hout, red.), dan kan het sprookje snel afgelopen zijn. Als hockeyspeler verdien je ook niet enorm veel geld, we kunnen niet gaan rentenieren na onze carrière. Ik wilde dus niet in een zwart gat vallen. Nu werk ik deeltijds als auditeur bij Deloitte, en dat bevalt me wel”.
“Je carrière is een marathon, maar je moet lopen met de mindset van een sprinter. Alles geven, maar ook genoeg rust pakken”
“De eerste jaren als student was het vooral moeilijk. Door sport en studeren te combineren had ik vaak last van migraineaanvallen. Toen ik terugkwam van tornooien moest ik meestal meteen beginnen studeren. Na de examens moest ik opnieuw gaan sporten. Ik besefte al snel dat ik naar mijn lichaam moest luisteren. Je carrière is als een marathon, maar je moet lopen met de mindset van een sprinter. Ik probeer altijd alles te geven, maar af en toe rust pakken is minstens even belangrijk.”
Dit artikel werd gepubliceerd door Het Laatste Nieuws op 29/11/2018.