Na debuutnummer ‘Noem Me Het Spook’ bracht Casper Cox met zijn project Discobar Kettingzaag gisteren een nieuwe single uit: ‘Nostalgie’. Tien jaar geleden startte hij als dj, vandaag zoekt hij de grenzen op tussen punk, hardrock en hiphop. “Er is een reden waarom we tot een bepaald punt komen.”
Tijdens de voorronde van de muziekwedstrijd Sound Track vorige maand stond Casper Cox samen met Visjal Auwerx, Nick Caers en Tom Janssens als Discobar kettingzaag voor het eerst op het podium in Jeugdcentrum Rondpunt 26 in Genk. Hoewel ze niet naar de volgende ronde zijn geraakt, brengen ze vrijdag hun tweede single, ‘Nostalgie’, uit. Het nummer is een vervolg op de debuutsingle ‘Noem me het spook’. Met de groep maakt Cox, die eerder bekend was als dj en producer, een switch van elektronische naar instrumentale muziek.
Waar gaat ‘Nostalgie’ over?
“Over mezelf tien jaar geleden: de mensen die ik toen rond me had, de dingen die ik mis, maar ook de dingen die ik niet mis. Dat verschilt heel erg met nu. Ik geloof bovendien dat er een reden is waarom we tot een bepaald punt komen. En als ik nostalgisch terugblik op mijn groeiproces, kan dat bevreemdend zijn. Daardoor heb ik soms de neiging om nostalgie weg te duwen.”
Vorige maand bracht je met de bandleden het debuutnummer ‘Noem me het spook’ uit. Hoe is dat tot stand gekomen?
“De beat van het nummer heb ik gemaakt tijdens een freestyle toen ik op kot zat in Hasselt. Het nummer gaat over Clark Olofsson, een man die een bank overviel in Stockholm in 1973, en als sympathiek werd gezien door zijn gijzelnemers. Hij is zes tot acht jaar met zijn gezin ondergedoken in een kasteel in Wellen, een gemeente in Limburg waar ik ben geboren. Voor een periode was hij zelfs mijn buurman."
"Dat is zo gek. Op het moment dat ik ‘Noem me het spook’ was aan het schrijven, kwam er een serie over hem uit op Netflix, ‘Clark’. Hij was dan wel een crimineel, ik niet, maar ik was geïnspireerd door zijn joie de vivre. ‘Noem me het spook’ is eigenlijk een associatieve spiegel van mijn hersenkronkels uit die periode.”
Waar haalde je inspiratie voor de naam van de band?
“Ik kwam erop tijdens het douchen. Als je Discobar Kettingzaag hoort, denk je niet aan de meest getailleerde, bedachtzame muziek. Een kettingzaag heeft iets ongecontroleerds. Omdat ik met het project spanning wilde opzoeken tussen hardrock, punk en de beats die ik vroeger maakte – die eerder hiphop zijn – vond ik die twee woorden perfect bij elkaar passen.”
"Dj’en is als cureren, je kan je eigen stem niet echt gebruiken. Daar probeer ik nu kritiek op te geven met livemuziek” – Casper Cox (Frontman Discobar Kettingzaag)
Waarom heb je besloten om van hiphop naar punk over stappen?
“In 2022 producete ik een hiphop album. Maar omdat ik zo’n degout kreeg van dat muziekgenre, haalde ik er alle guest features, digitale drums en bassen uit. Het enige wat er nog overbleef, was een zweverig skelet van synthesizers en melodieën. Dat heb ik dan aangevuld met live instrumenten en met mijn vocals. Zo is Discobar Kettingzaag ook ontstaan.”
“Ik ben ook al tien jaar dj en hoewel ik het nog graag doe, is het niet meer echt mijn passie. Ik kan mezelf er niet genoeg in uiten. Draaien is als cureren, je kan je eigen stem niet echt gebruiken. Daar probeer ik nu kritiek op te geven met livemuziek.”
Jullie stonden vorige maand voor het eerst op het podium voor de wedstrijd Sound Track in Jeugdcentrum Rondpunt 26 in Genk. Hoe was dat?
“Het was een geslaagde show en er was veel volk. Live optreden voelt wel vreemd. In mijn werk als programmator voor Release Festival observeer ik alles: de muziek, hoe iemand op een podium staat, het licht, het geluid. Als ik zelf op een podium sta, gaat dat niet. Het stemmetje in mijn hoofd dat me daar de hele tijd aan herinnert, heb ik leren uitschakelen om me helemaal als zanger te kunnen smijten. Hoewel we niet naar de volgende ronde zijn geraakt, ben ik ben trots dat we hebben deelgenomen. Dat heeft me bovendien gemotiveerd om het project Discobar Kettingzaag verder te zetten.”
