Na het zien van 'Julian' – de verfilming van Fleur Pietrets gelijknamige boek door regisseur Cato Kusters – voelde reporter Fatima Noori de noodzaak om te schrijven over een thema dat haar diep raakte: de hardnekkige haat tegenover de lhbti-gemeenschap.
Wat is liefde? Het is een zeer cliché vraag en het gewoonlijke antwoord dat je erop krijgt is vaak: liefde is wanneer een man en een vrouw van elkaar houden. Ik vind dat liefde, relatie en aantrekking hebben tot iemand heel complex is. Maar het grote probleem is dat de maatschappij het nog ingewikkelder maakt, door er labels op te plakken.
Op 22 oktober ben ik naar de première van de film 'Julian' gaan kijken met mijn beste vriend in Kinepolis in Antwerpen. 'Julian' is een verfilming van het gelijknamige boek van Fleur Pietret. Het gaat over het leven van twee vrouwen, de schrijfster zelf en haar echtgenote Julian P. Boom. Het kunstenaarsduo wilde een statement maken en startten een project om in alle landen waar homohuwelijken zijn toegestaan te gaan trouwen. Ze begonnen in 2011 met hun project. Toen kon dat in 22 landen.
Na de film voelde ik enorm veel woede, ik was boos op de wereld en werd overspoeld met duizenden vragen waarop ik geen antwoord vond
Maar jammer genoeg stierf Julian na het vierde ja-woord en konden ze hun ronde niet afmaken. Pierets schreef daar in 2018 een ontroerend boek over.
Regisseur Cato Kusters heeft een verfilming van het boek gemaakt dat Pietret schreef. Het is een prachtige film die je heel hard raakt, het heeft mij ook geraakt. Na de film voelde ik enorm veel woede. Ik was boos op de wereld en had duizenden vragen waarop ik geen antwoord vond. Waarom kan het leven niet gewoon simpel zijn en kunnen mensen zich gewoon niet uiten zoals ze willen?
Ik heb lang getwijfeld of ik dit wel zou schrijven, want zodra de column verschijnt, ga ik duizenden vragen krijgen, zoals: ben je gay? Is dit wel jouw strijd? Waarom bemoei je je hiermee? Doe je het voor aandacht? Ik weet dat ik kritiek zal krijgen, dat is al eerder gebeurd toen ik mijn mening uitte over dit onderwerp op sociale media. Maar moet je altijd deel zijn van iets om er een mening over te hebben?
En of je nu gay bent, bi, straight, of wat dan ook, het maakt allemaal niet uit. Uiteindelijk zijn we allemaal mensen en moeten we voor iedereen respect hebben.
Wat is liefde eigenlijk?
Iedere persoon heeft het recht om vrij te zijn en te houden van wie die wil zolang het anderen niet schaadt. Ik vind niet dat een gemeenschap, maatschappij of individu het recht heeft om tegen een ander individu te zeggen van wie die persoon wel of niet mag houden.
In de grondwet staat: “Mensenrechten zijn rechten die mensen hebben als mens, onafhankelijk van afkomst, status, rijkdom, geloof of levensvisie. Alle mensen beschikken over basisrechten zoals het recht op onderwijs, het recht op een eerlijk proces, vrije meningsuiting en respect voor het privéleven. Zonder die rechten kan je geen menswaardig leven leiden en kan je je niet vrij ontwikkelen.”
Er staat dus expliciet dat elk mens recht heeft op een privéleven en ik vind dat liefdesrelaties deel zijn van iemands privéleven.
Homoseksualiteit is geen ziekte zoals sommigen beweren die niet open minded zijn en weinig kennis hebben
Wat ik echt niet begrijp, is waarom sommige mensen het niet kunnen accepteren als twee mensen van hetzelfde geslacht elkaar doodgraag zien en een relatie hebben. Homoseksualiteit is geen ziekte zoals sommigen beweren die niet open minded zijn en weinig kennis hebben. Het is ook geen gevaar voor de maatschappij, de mensheid zou niet uitsterven - dat is een argument dat sommigen gebruiken als ze hun kritiek uiten over homoseksualiteit - want wij zijn nu al met te veel op de wereldbol.
Homoseksualiteit is van alle tijden en culturen, het is aangeboren. Mensen die zich aangetrokken voelen tot hetzelfde geslacht zijn ook gewoon maar mensen die van elkaar houden. Zij zijn net zoals elke heteropersoon die wel eens verliefd wordt, van iemand houdt, en een leven wil starten met een partner.
De wereld heeft niet minder liefde nodig, maar meer moed om liefde te verdedigen, want uiteindelijk is homofobie geen mening, maar gebrek aan empathie.
