In de nieuwe serie ‘This is not a murder mystery’ wordt Belgisch kunstschilder René Magritte een echte detective nadat er een lijk wordt gevonden op een openingsexpo waaraan hij deelneemt. Wie de moordenaar is, blijft de grote vraag. Een combinatie van fictie en non-fictie vormt een unieke kijkervaring. Het werk van Magritte en andere surrealistische kunstenaars wordt als het ware in leven geblazen.
Met de nieuwe zesdelige VRT-fictieserie ‘This is not a murder mystery’ brengt productiehuis Panenka een whodunit waar een combinatie van non-fictie en fictie kunst vormen. Wanneer op de opening van de privétentoonstelling van Magritte – op het Engelse West Dean domein – een dode wordt gevonden, wordt elke beweging verdacht. In elke aflevering kom je meer te weten om de waarheid te kunnen achterhalen. De fictieve personages lijken bovendien sterk op hun real life tegenhangers. Het enige fictieve personage is Nash Lesley – gespeeld door Oscar Louis Högström – maar is wel gebaseerd op het leven van Nusch Éluard en Ady Fidelin, twee surrealistische kunstenaars en modellen.
Kunst als realiteit
De serie speelt zich af in de twintigste eeuw, en begint met een droom – dat is geen toeval als je weet dat Magritte surrealistische kunst maakt. In de droom keert Magritte terug naar zijn kindertijd: naar het waargebeurde moment waarop de moeder van Magritte (Régina Magritte) uit de Samber wordt gehaald. Hij ziet haar gezicht wanneer het doek van haar hoofd wordt gehaald.
In de flashback wordt getoond hoe de vader de schuld over de zelfmoord van zijn vrouw geeft aan de kleine Magritte. Wanneer hij uit die droom ontwaakt, wordt hij wakker naast het lijk van Sheila Legge. Op dat moment komt het eerste werk van Magritte, ‘Les Amants’, in beeld. Het is het beste werk dat werd nagemaakt in de serie.
Dat de werken van René Magritte en de andere surrealistische kunstenaars samen de realiteit vormen van de reeks, is wat de serie esthetisch mooi maakt. Hun werk wordt als het ware in leven geblazen.
Hoe René Magritte daar belandde? Wel, de Britse lord James (gebaseerd op Edward James) nodigde verschillende – toen nog vrij onbekende – surrealistische kunstenaars uit voor een privé-tentoonstelling, onder wie de jonge René Magritte, Salvador Dalí en Max Ernst. Wanneer er een lijk wordt gevonden, sluit het hele domein zich af van de buitenwereld. Wie zal het volgende slachtoffer zijn en wie zit er achter de moord? Korpschef Thistlethwaite en detective Quant proberen met hun korps de moord op te lossen.
Magritte heeft doorheen zijn leven altijd ontkend dat de dood van zijn moeder de aanleiding was voor zijn werk. De makers hebben die geruchten op een andere manier toegepast in de reeks. De dood van zijn moeder werd het vertrekpunt voor Magrittes wilskracht en inzet in het helpen oplossen van de moorden. Hij wil niet dat de anderen denken dat hij de moordenaar is, aangezien hij wakker werd aan de zijde van het eerste slachtoffer. Voor René Magritte voelt het als een plicht om de detective en korpschef te helpen.
Niet alleen de manier waarop kunst realistisch wordt voorgesteld, maar ook de manier waarop fictie en non-fictie samenkomen, is uniek. Is dat gewoon al niet surreëel?
In de serie wordt er steeds een puzzelstukje gelegd naar een mogelijke dader – iets wat bij elke moordserie de ‘normale structuur’ is. Hoewel het detectiveverhaal niet uniek of onverwachts was, had de serie een uitzonderlijk karakter door het idee achter ‘kunst als realiteit’, de internationale samenwerking, diverse talentvolle acteurs en de prachtige scenografie. Ceci n'est pas une série normale, mais une série unique.
'This is not a murder mystery' bestaat uit zes afleveringen en werd gemaakt in coproductie met VRT1, RTL Belgium, Proximus, New8 en Deadpan Pictures. Het eerste seizoen kan je bekijken op VRT MAX.
