In de elfde aflevering van '(On)zichtbaar' deelt Bram zijn verhaal over een vorm van verlies waar weinig woorden voor bestaan. Niet iemand verliezen omdat die er niet meer is, maar iemand verliezen die er nog zou kunnen zijn, en toch wegblijft.
Als kind had Bram geen inspraak op het moment dat één van zijn ouders besloot dat contact niet meer nodig was. Maar met de gevolgen leeft hij elke dag: in kleine, schijnbaar banale dingen - zoals hoe je je scheert zonder dat iemand het je toont - maar ook in de grote vragen die blijven hangen. Hoe bouw je zelf relaties op wanneer een ouder plots uit je leven verdwijnt? Wat doet dat met je vertrouwen? En heb je echt twee ouderfiguren nodig om stevig op te groeien?
Bram praat openhartig over deze bijzondere vorm van rouw, het gemis dat niet stopt omdat iemand technisch gezien nog leeft, en de zoektocht naar houvast in een verhaal dat hij niet zelf gekozen heeft. Hij vertelt over kwetsbaarheid, veerkracht, en over wat het betekent om jezelf opnieuw te moeten uitvinden wanneer een ouder kiest om afstand te nemen.
Amke Dockx, Lara Vrancken, Noor Vanhove, Merle Van den Heuvel, Lieze Steels – en met Lara Bosmans in hun hart – hebben samen één doel: zichtbaar maken wat nog onzichtbaar is. In hun podcast duiken ze in alles wat jongeren raakt – van mentale gezondheid en seksualiteit tot eenzaamheid en pesten. Geïnspireerd door hun eigen ervaringen, en met boeiende gasten, brengen ze onderwerpen die niet vaak genoeg besproken worden aan bod en doorbreken ze zo taboes.
