Aïssatou Cissé (25) heeft Senegalese en Mauritaanse roots en is de jongste schepen in Borgerhout. Wat begon als een spontane interesse in maatschappelijke verandering, groeide uit tot een politieke carrière waarin ze belang hecht aan lokale impact. Haar verhaal is er één van doorzettingsvermogen en representatie. “Mensen verwachten niet dat ik cultuurschepen ben.”
In de reeks ‘Nieuwe thuis, nieuwe stem’ maken studenten Journalistiek van PXL Hogeschool in Hasselt in opdracht van StampMedia een portret van een jongere met een migratieverhaal of – achtergrond die een inspirerend verhaal heeft.
Aïssatou Cissé (Vooruit) is van Senegalese en Mauritaanse afkomst. Ondanks haar politieke inzet, blijft haar migratieachtergrond een grote rol spelen in de manier waarop mensen naar haar kijken. “Ik draag een hoofddoek, ik heb een donkere huidskleur én ik ben een vrouw. Dat zijn allemaal factoren die een rol spelen. Mensen verwachten niet dat iemand met mijn profiel cultuurschepen kan zijn.” Toch laat ze zich niet tegenhouden: in plaats van mensen meteen te confronteren, kiest ze ervoor om via haar werk en prestaties het tegendeel te bewijzen.
De weg naar de persoon die ze vandaag is, was er één met veel tegenslagen - al noemt ze die zelf liever ‘ervaringen’. Aan het begin van haar politieke carrière combineerde ze haar voltijdse mandaat als schepen met haar studies Diplomatie. Dat zorgde voor intense periodes. “Tijdens de eerste twee jaren van mijn ambt ging ik soms gedemotiveerd naar huis. Ik was toen 21 jaar.” Gelukkig kreeg ze de steun die ze nodig had van de mensen in haar omgeving: “Mijn familie bleef me aanmoedigen. Toen ik vertelde dat ik wou stoppen, kreeg ik al snel te horen dat ik moest verderzetten.”
Een sprong in het politieke water
Op haar zestiende sprong Cissé het politieke water in. Toch zag ze zichzelf nooit politica worden. “Dat begon uit nieuwsgierigheid en interesse. Ik had een partijkaart bij de voormalige S.pa en ik leerde nieuwe mensen kennen. Zij vroegen mij dan of ik niet op de lijst wou staan.”
“'Think big, act local'. Al doende besefte ik dat lokale impact, naast de mensen, mij meer voldoening gaf”
Tot haar grote verbazing kozen de Borgerhoutenaars voor haar. Ze wist namelijk niet dat ze zo populair was. Toch greep ze die kans om een impact te maken op haar omgeving. “Hoe meer ervaring ik op deed, hoe meer ik doorhad dat ik effectief voor verandering kon zorgen." Zo komt ze ook op het motto: ‘Think big, act local’. “Al doende besefte ik dat lokale impact, naast de mensen, mij meer voldoening gaf.” In tegenstelling tot haar diploma Diplomatie, een studie die vooral focust op internationale relaties.
Littekens van Borgerhout
Eén van de verwezenlijkingen waar ze het meest trots op is, is het project ‘Littekens van Borgerhout’: het eerste initiatief rond gevoelig koloniaal erfgoed in het district. Aan de muur van het districtshuis, gebouwd in opdracht van Leopold II, hangt een herdenking aan de kolonialen van Borgerhout. “We kunnen het bord niet weghalen, want dan verwijderen we een stuk geschiedenis. Toch willen we ook laten zien dat wat er gebeurd is niet oke is.”
In nauwe samenwerking met de buurtbewoners plaatste het bestuur een nieuw plakkaat, met een eerbetoon aan Congo, Rwanda en andere gekoloniseerde gebieden. “Helaas was er wat politieke weerstand, dat maakte het een langdurig proces. Toch zijn we blijven doorduwen, waardoor het plakkaat een jaar later ook op de muur hangt.”
