(PIDMAGSinds woensdag 4 mei publiceerden we de artikels uit de dertiende editie van ons Print Is Dood-magazine. Onze redactie boog zich toen over het thema 'Uitgaansleven', met begeleiding van freelance journaliste Laila Ben Allal. Onze reporter Lien (22) krijgt het laatste woord. Zij schreef een column voor het magazine, omdat ze... niet echt graag uitgaat.

Een paar dagen voor we met dit magazine begonnen, kregen we het thema te horen. PIDMAG nummer dertien zou over ‘Nachtleven’ gaan. Fijn, dacht ik, daar weet ik ‘geen hol’ van. Ik ben in mijn 22 jaar nog maar twee keer naar een echte fuif geweest. Ik doe niet mee aan het nachtleven, ik drink niet en rook niet. Mensen trekken altijd grote ogen als ik hen dat vertel. Reacties als ‘wat moedig’ en ‘serieus?’ zijn niet zeldzaam. De vraag waarom ik dat niet doe, komt er bijna standaard achter. En eerlijk, ik zou het niet weten.

Ok, ik ben misschien wel een beetje een atypische jongere. Mijn muzieksmaak situeert zich in de jaren tachtig en uit de huidige hitparades kan ik amper de hits van de rommel onderscheiden. De muziek van nu zegt me niet veel, dat is al een eerste reden waarom ik zelden een fuifzaal binnenkom. Ik ben bovendien hoogsensitief, waardoor ik luide, hoge tonen en diepe bassen niet echt verdraag. Laat dat nu net hetgene zijn wat in de hedendaagse muziek veel voorkomt.

Geen alcohol

Ik drink ook geen alcohol. Niet omdat ik er tegen ben en eigenlijk ook niet omdat ik het niet lust, want ik lust het wel. Ik heb er gewoon nooit behoefte aan. Ik kies altijd voor frisdrank en als er enkel alcohol is, drink ik niets. Om één of andere reden, grijp ik nooit naar een pint. Ik denk dat het komt door de verhalen die je dikwijls leest. Ik vind het verschrikkelijk te horen dat er mensen om het leven komen omdat er iemand te veel alcohol dronk tijdens een te gek feestje. Dat een toffe nacht zo moet aflopen, is gewoon tragisch. Ik snap niet dat mensen er van uit gaan dat ze geen tof feestje hebben gehad als ze geen alcohol hebben gedronken. Mensen veranderen ook als ze gedronken hebben, en daar kan ik eigenlijk slecht mee om. Ze worden onvoorspelbaar en doen dingen waar ze meestal later spijt van hebben. Ook om dat te vermijden, drink ik niet. Ik wil de controle niet verliezen. Ik wil blijven weten waar ik mee bezig ben en alcohol doet je die controle verliezen.

Het is niet dat ik nooit buiten kom. Ik ga gewoon liever rustig een avondje naar het theater met mijn vriend, of een avondje naar de cinema. Het hoeft mij allemaal niet te druk. Al kan ik wel genieten van een trouwfeest, want dat doe ik wel graag. Een avondje met familie los gaan op die ‘gouwe ouwe’... Ik deed het dit weekend nog en het beviel me wel. Ik haakte wel af op het moment dat de zwaardere nummers begonnen. Het gaat me dus echt om de muziek blijkbaar, die ligt me echt niet. En ik houd ook niet van die drukke sfeer die daarbij komt.

Er bestaat eigenlijk geen sluitende reden waarom ik niet graag uitga. Ik hou het altijd op: “ik heb er geen behoefte aan”, en eigenlijk is dat ook zo. Ik doe het niet graag en na een uur op zo’n feestje wil ik alweer naar huis. Ben ik daarom ongelukkiger? Nee hoor, ik vind mijn leven perfect zonder alcohol en feestjes. Of je mij ooit overtuigd krijgt om mee te gaan? Probeer maar!

© 2016 - StampMedia - Lien Van Doorslaer


Dit artikel verscheen eerst in PIDMAG, het magazine van StampMedia – Jaargang 4 Nr.13 p. 15
Dit artikel werd gepubliceerd door Newsmonkey.be op 18/05/2016
Dit artikel werd gepubliceerd door WAT WAT op 01/10/2018
Dit artikel werd gepubliceerd door HUMO op 06/02/2019